رسوایی

‍ در بزرگداشت استاد شهناز‍ آنکه هر دم نغمه اش با هر نفس دم ساز بود , شهناز بودوانکه هر دم شهسوار و شهنوازِ تار بود , شهناز بود "انکه مضرابش صبا و سیم تارش شاخساروانکه هر خنیاگری را بی گمان همراز بود شهناز بودآنکه با هر زخمه اش لولی وشی از دام رَستوانکه در دیر مغان چون بلبلی طناز بود. شهناز بود"آنکه از پرده برون افتاد ، بی دل , مست مست وانکه در کویِ طرب رسوایی...

رسوایی...

رسوایی‍ من از بیداد می ترسم نه از فردای رسواییمن از فریاد می ترسم نه از آوای شیداییاگر رسوا شوم فردا ،که بزمی کرده ام بر پا بگو بر ما ز مستی ها ؛فغانی تندر آسایی مرا زاهد چه می گویی ؟مکش عقلم به هر سویی !چو عشقش می کشد ما را چه ترسم من ز فردایی خدایا جهل در باز است ؛فریب و خدعه در کار است دلِ عشّاق بیمار است ،کزین امروز و فردایی نه در عقبا کسی رنجد چو رسوایی...